یادکردی از استاد ابوالحسن گرامی

نام نیکو گر بماند ز آدمی
به کز او ماند سرای زرنگار
افتخار شاگردی استاد گرامی را در دبیرستان ایثارگران قم داشتم. او صاحب طبعی خوش و بیانی جذاب و زبانی مزّاح و شخصیتی مزّین به اخلاق نیکو و اعتبار علمی و عقبه نسب و فامیل محترم‌ از قمی‌های اصیل داشت. در دو سالی که در محضرش بودیم ضمن درس‌آموزی، صاحب اندوخته‌ای از دانایی و معرفت وحرمت‌داری و اخلاق شدیم.
او در مدرسه ایثارگران قم، رزمندگانِ بازمانده از تحصیل در روزهای دفاع مقدس (دهه شصت) را احترم می‌نهاد و جانبازان و شهدا را گرامی می‌داشت.
پس از بازنشستگی و در عنفوان پیری و کسالت نیز دست از پژوهش و تربیت نکشید و در تربیت بسیاری از کارگزاران قمی اهتمام ورزید. دانشجویان فراوانی نیز در سامان دادن پایان نامه‌هایشان از راهنمایی‌های وی بهره‌مند گشتند. در جلسات هفتگی بنیاد قم‌پژوهی نیز علاقه‌مندان قم‌شناسی از حضور ایشان بهره‌مند می‌شدند.
یادش گرامی باد.

مظاهر علی‌عسگری
۱۴۰۲/۰۸/۲۰