✅ نکته هایی چند پیرامون بحث آسیب شناسی در استان قم و بازکردن گفتگو

🔹هادی کریمی
۲۶ آبان ۹۵

هر بحرانی بالقوه می تواند زمینه ساز فرصتی باشد.
بحرانی وجود ندارد که راه حل نداشته باشد.
لزوم شناسایی بحران بدون حب و بغض، بدور از باید ها و نباید های عرفی و فرهنگی جامعه.
استفاده از روشهای علمی و کارشناسی در کنکاش های میدانی.
بررسی و دسته بندی کردن آمار و اطلاعات موجود باضافه ی حاصل تحقیقات میدانی.
استفاده از تجارب مشابه در حوزه های نزدیک به مورد تحقیق.
درک واقعی و عینی از جامعه.
و……

مثال:
بحران طلاق در استان
آیا آمار ۲۷% طلاق بخودی خود وحشتناک است؟ مثلن نمیشود به قضیه از این منظر نگاه کنیم که: چه خوب! انسانهای زیادی هستند که برای خود ارزش قائل هستند و نمی خواهند که انتخاب غلطشان را ادامه دهند و از بدنیا آوردن فرزندانی در یک جهنم خانگی، جلوگیری می کنند!
اذعان کنیم که جامعه ی ما دیگر جامعه ای سنتی نیست و در حال گذار است.
و…

اما هر طلاقی آسیب هایی هم دارد چه به طرفین مربوطه و چه به خانواده هایشان.
چگونه این آسیب ها را کم کنیم؟

بررسی آماری گروه های طلاق گرفته:
ـ قبل از عروسی
از نظر سنی، نوجوان، جوان، جوانان جاافتاده، میانسالان و….
بومی با بافت سنتی یا بافت غیر سنتی، مهاجرین نسل اول، دوم و ….
میزان تحصیلات افراد
وضعیت اشتغال افراد
علل طلاق، اعتیاد، کار، درآمد و…
ـ بعداز عروسی
مدت ادامه زندگی
تعداد بچه ها
علل و انگیزه های طلاق
و ….

جمعبندی اطلاعات موجود و شناسائی علل و ارائه راهکار برای جلوگیری از ادامه روند.
مثلن: تعداد جلسات مشاوره و نوع کلاسهای مربوطه با توجه به داده های آماری مشخص شود. اگر بیشترین آمار مربوط به یک گروه سنی و یا اجتماعی است، بیشترین مشاوره را داشته باشد.

ارائه پیشنهادات به مسئولین مربوطه برای:
چاپ و نشر کتاب های راهنما.
پرورش نیروی انسانی.
طرح و ساخت سخت افزارها و نرم افزارهای مورد نیاز
و…

سخن کوتاه، هدف از این نوشتار باز کردن بحث است و کار، کار کارشناسان و اساتید و دانشجویان حوزه علوم انسانیست.