💢 دو ساخت صرفی در لهجه‌ قمی

امروزه در فارسی رسمی برای نام بردن از درد اعضای بدن، ساخت “ترکیب اضافی مقلوب”، مانند:
پادرد
دل‌درد
دندان‌‌درد
زانودرد
سینه‌درد
کمردرد
گلودرد
معده‌درد
به کار می‌رود، اما در لهجه‌ قمی برای نام بردن از این دردها، ساخت “ترکیب اضافی (غیرمقلوب)” را به کار می‌برند:
دردِ پا
دردِ دل
دردِ دندون
دردِ زانو
دردِ سینه
دردِ کمر
دردِ گلو
دردِ مَعده
ضمنا در لهجه‌ قمی، فعل این دردها با کاربرد فعل همکرد “کردن” پس از اسامی بالا به دست می‌آید:
دردِ پا کردم
دردِ دل کردم
دردِ دندون کردم
دردِ زانو کردم
دردِ سینه کردم
دردِ کمر کردم
دردِ گلو کردم
دردِ مَعده کردم
ولی در فارسی رسمی…؟

علیرضا فولادی
۱۴۰۳/۰۱/۰۵