💢 دو عامل توقیت در لهجه قمی

۱. عامل صرفی:

این عامل، پسوند “ی” توقیت است که برای اسم زمان به کار می‌رود. چند نمونه‌ها:

سرشبی: وقت اول شب. نمونه: داشَلی سرشبی اومدَه بو گِله گِشه.
سرصبحی
سرظهری
شبی
صبحی
ظهری

نکته: در لهجه قمی واژه “صُپّیات (soppiyat): صبحیات” واژه‌ ویژه‌ای است که معنای صبح زود می‌دهد و ترکیب آن مشخص نیست.

۲. عامل نحوی:

در لهجه قمی، ساخت نحوی
پیشوند فعلی یا جزء مکمل فعل مرکب + “که” توقیت + فعل
بسیار پرکاربرد است. دو نمونه از این ساخت نحوی:

به کُنجَت که گُذُشت…: وقتی به کنجه‌ات گذاشت…؛ وقتی تو را در تنگنا قرار داد….

وای که سُد…: وقتی وایسُد…وقتی وایساد…؛ وقتی بازایستاد….

با درخواست اصلاح و تکمیل.

دکتر علیرضا فولادی
۱۴۰۳/۰۱/۲۵