💢 صرف و نحو استفهام در لهجه قمی

استفهام یا همان پرسش در لهجه‌ قمی تمایزهایی دارد که از این قرارند:

۱. قید پرسش “چرا” به “چِر” بدل می‌شود:

چِر به ما سر نَم‌زنیتون؟: چرا به ما سر نمی‌زنید؟

۲. برای پرسش از شمار و اندازه، قیدهای پرسش “چِقَز” و “چِقِه” به معنای “چِقدر” و “چِقَزه” به معنای “چِِقَدَر” کاربرد دارد.

۳. تا جایی که سراغ داریم، قید پرسش “چو” به جای “چه” تنها در یک جمله مورد استفاده قرار می‌گیرد:

چو کنم؟: چه کنم؟

۴. دو قید پرسش دیگر در لهجه قمی، “چه‌جورکی” به معنای “چگونه” و “چی‌‌چی” به معنای “چه چیز” است.

۵. “کُج” و “کُجی” دو شکل از قید پرسش “کُجا” را تشکیل می‌دهند.

۶. یکی از ساختهای جمله استفهامی، جمله‌ای است که در آن، “که قطعیت” به پایان جمله می‌رود و با لحن استفهامی، حکم قید پرسش “آیا قطعاً” پیدا می‌کند:

کارا ر کردی که؟: آیا قطعاً کارها را کردی؟

۷. قید استفهام “مگر” به صورت “مگ/مَی” کاربرد دارد:

مگ/مَی بِت نگفتم…؟: مگر بهت نگفتم…؟

با درخواست اصلاح و تکمیل.

دکتر علیرضا فولادی
۱۴۰۳/۰۲/۰۵