💢 کاروانسرای صدرآباد قم

شماره ثبت: ۱۶۶۸
تاریخ ثبت: ۱۳۶۳/۰۸/۰۶
کاروانسرایی به‌حقیقت زیبا با اقتداری پنهان در خود.
در میان بیابانی که تا چشم کار می‌کند تپه‌های کوتاه خاکی و گاه کوه‌های سنگی نه چندان مرتفع می‌بینید. این ساختمان با معماری سنتی با هنر آجرکاری جلوه‌ای دیگر به این منطقه داده است.
اگر قصد سفر و دیدن مکان‌های تاریخی کردید مکانی مناسب برای شما است.
به روستای محمدآباد بعد از روستای کاج که رسیدید بعد از بازدید از کاروانسرای سنگی محمدآباد جاده خاکی از دل تپه‌ها شما را به این کاروانسرای زیبا می‌رساند.
بنایی که در دل تاریخ سفر کرده و افراد و ماجراهایی به خود دیده است.
قدمت آن را به صفویه گفته‌اند و با توجه به مدل بنا و استفاده از این نوع هنر آجر کاری بی‌راه به نظر نمی‌رسد.
در، ورودی بنا پلمپ است. به اجبار گشتی دور آن زدیم. معماری تقریبا همان معماری کاروانسراهای شاه عباسی است. طاق‌های جناغی، ورودی‌ها، حجره ها، هشتی‌ها، ایوان‌ها، حوض‌ها از خصوصیات کاروانسراهای شاه عباسی‌اند.
امکان بازدید از داخل نیست اما از روزنه‌های در ورودی چیزهایی می‌توان دید.
دیوارهای پشت با پشت بندهای سنگی یا همان خو (اصطلاح قمی) مهار شده‌اند.
در کنار این بنا آب‌انباری به چشم می‌خورد. در قسمت غربی بنا آثار کوله (کوتاه) دیوارهای گلی که تقریبا تخریب شده‌اند موجود است که با توجه به نشیمن‌گاه‌های کوچک (سایه‌گیر) احتمالا محل نگهداری حیوانات و علوفه آن‌ها بوده است.
این کاروانسرا که در مسیری میان‌بر و دسترسی محلی است و از سویی نزدیکی به دریاچه نمک و پرت بودن مسیر، نیاز به توجه ویژه دارد.
کاروانسراهای چون این بنا گذشته از داستان نذر شاه عباس صفوی محلی برای استراحت کاروانی‌ها و رجال و ماموران سیاسی و گاها تعویض اسب‌ها برای انجام امور حکومتی بوده است. معمولا آب‌انبارهایی در کنار آن‌ها که دسترسی به آب سخت بوده است ساخته می‌شده است.
اگر هنوز از این بنا بازدید نکرده‌اید شما را دعوت به دیدن این بنا می‌کنم اما قبلا بهتر است با سازمان میراث هماهنگی به عمل آید تا با باز کردن در ورودی از داخل بنا نیز دیدن فرمایید.
اگر در نزدیکی تاریکی شب آن‌جا باشید و در سکوت، دل به در و دیوار کاروانسرا دهید گویا این بنا با شما از خاطراتی از دل تاریخ صحبت می‌کند. از آدم‌هایی که آمدند استراحت کردند، شبی خفتن و روز دیگر رفتند، از اتفاقات بین زوارها، از شحه اسب‌ها، از نوشخوار شترها در سکوت شب که در فضا می‌پیچید. گوش که شنوا شد هزاران صدای خفته در بین آجرها و سنگ‌ها و ملات آهک
را خواهید شنید و می‌رسید به این‌که آمدند و رفتند. آمده‌ایم خواهیم رفت.

ابوالفضل شعبانی‌فرد (میرزا)
یاعلی
۱۴۰۳/۰۱/۲۰