آشنایی و معرفی دهمین اثر تاریخی – باستانی قم

تپه‌های تاریخی (باستانی)

تپه باستانی، تپه تاریخی یا پُشته، تپه‌ای است که از تخریب کامل یا ناقص شهر، قلعه، زیگورات یا هر بنای عظیم دیگری در گذشته، حاصل شده‌است.
برخی از تپه‌های باستانی در ایران نه تا ده هزار سال قدمت دارند.

شهر قم با توجه به پیشینه تاریخی هفت هزار ساله، دارای تپه‌های تاریخی متعددی است.
غالب این تپه‌ها باقیمانده محل استقرار انسانی، معابد و محل مراسم آیینی (زیگورات، آتشکده) و یا گورستان ( تومولوس‌ها) هستند که در گذر ایام، تخریب و با تغیرات محیطی در زیر لایه‌های خاک مدفون شده و به صورت تپه یا پشته درآمده است.
برخی از این تپه‌ها همچون قلی‌درویش، قره‌تپه قمرود و تپه صرم مورد کاوش باستان‌شناسان قرار گرفته و تعداد بسیاری هنوز به صورت تپه بدون کاوش (و یا کاوش مختصر) باقیمانده است.

عمده ترین این تپه‌ها عبارت‌اند از:
آق تپه قشلاق
آق‌تپه البرز (محوطه ۳۲)
تپه البرز یک
تپه امامزاده طیب و طاهر
تپه امامزاده علمدار کیاب
تپه امامزاده نواران
تپه در قلعه (دروازه قلعه)
تپه دژ کهنه (تیزه کهنه)
تپه قلعه جننی
تپه قلعه چم لاواردار
تپه قلعه خورآباد
تپه قلعه مبارک‌آباد
تپه کفتر خون قزقون به سر
تپه کمر بلبل
تپه گبری حسین‌آباد میش‌مست
تپه گبری روستای قاضی پائین
تپه گردالی و محوطه گورستان
تپه مزرعه کهک
تپه میشل
تپه‌قلعه وشنوه
قره تپه شاهجرد
قلعه تپه النگ
قلعه تپه طغرود
و
مجموعه تپه‌های امامزاده‌سکینه‌خاتون